1929-1934 – budynek szkoły tymczasową siedzibą Banku Ludowego w Kwilczu (fakt ten upamiętniono na wschodniej elewacji budynku Kwileckiego Centrum Kultury i Edukacji im. Floriana Mazurkiewicza w 2014 r. okolicznościową tablicą zaprojektowaną przez plastyka Marcina Idziaka z Pniew)

01.01.1930 – Jan Gierliński zastąpił ks. Feliksa Laudowicza na stanowisku dyrektora Banku Ludowego w Kwilczu (kasę pancerną przewieziono z probostwa do szkoły drewnianym wózkiem)

01.08.1934 – kierownikiem szkoły w Kwilczu został Leon Kudełka (1902-1970)

od września 1937 – kwilecka szkoła realizowała program nauczania pełnej szkoły powszechnej (Publiczna Szkoła Powszechna w Kwilczu trzeciego stopnia), po częściowej parcelacji (podziale) Rozbitka liczba uczniów wzrosła do prawie 300

1937 – początek rozbudowy szkoły według projektu Degórskiego z Pniew (decyzja Rady Gminnej z wójtem Walentym Danielewiczem na czele)

1937 – budynek drugiej szkoły w Kwilczu (obok parku w Rozbitku), który funkcjonował jako punkt filialny, sprzedano nauczycielowi Ludwikowi Heinrichowi z Zębowa

1937 – obowiązki kierownika placówki pełnił Zygmunt Waśko (1908-1981)

03.11.1938 – koniec budowy i uroczyste otwarcie nowej szkoły, w której znajdowało się sześć sal lekcyjnych i jedna pracownia, poświęcenie nowego budynku przez proboszcza ks. Wincentego Kowalskiego

21.06.1939 – pierwsi absolwenci klasy siódmej opuścili mury szkoły

grudzień 1939 – pierwsze wysiedlenie Polaków z terenu powiatu międzychodzkiego (wśród wysiedlonych z Kwilcza była rodzina kier. Leona Kudełki oraz małżeństwo nauczycieli Cecylia i Zygmunt Waśko, a także nauczyciel Karol Karczewski z Miłostowa)

II wojna światowa – w czasie okupacji budynki szkolne zajęło wojsko niemieckie, urządzając w nich koszary dla żołnierzy, na boisku w drewnianych barakach znajdował się magazyn broni i sprzętu wojskowego, działała tam też kuchnia polowa; znajdujące się w szkołach wyposażenie, a zwłaszcza pomoce naukowe i księgozbiory bibliotek uległy zniszczeniu, a budynki zostały w dużym stopniu zdewastowane